June 2015 Quest Target

Αυτή είναι μια καινούργια στήλη για την οποία θα γράφω για τα δικά μου σχέδια με τον μέγιστο άθλο ενός gamer: To Backlog!. Συνήθως θα μπαίνουν τρία παιχνίδια τα οποία θέλω να τελειώσω εγώ καθώς και άλλα τρία που θα είναι αυτά με την λιγότερη ώρα με βάση το how long to beat. Επίσης θα βάζω επερχόμενες αγορές και πράγματα που θέλω να πάρω τον συγκεκριμένο μήνα. Στο τέλος του μήνα θα γίνεται μία ακόμα ανάρτηση στην οποία θα γράφω πόσα από αυτά επιτεύχθηκαν. Έχουμε λοιπών και λέμε:

Δική μου στόχοι:

Uncharted: Golden Abyss [PS Vita]
Στόχος - Platinum

The Legend of Zelda: Twilight Princess [Wii on Wii U]
Στόχος - Τελείωμα και 20 καρδιές

Xenoblade Chronicles 3D [New 3DS XL]
Στόχος - Τελείωμα με full side quests

HLTB στόχοι:

Broken Sword 5 [PS Vita]
Στόχος - Full Trophy Set

Mario Party 10 [Wii U]
Στόχος - Full Achievement Set

Red Steel [Wii on Wii U]
Στόχος - Τερματισμός

_______________________________________________________________

Προσεχώς Αγορές:

-Greninja Amiibo

-Zero Suit Samus Amiibo

-Ganondorf Amiibo

-Red Dead Redemption + Undead Nightmare (PS3 Digital)

-L.A. Noire (PS3 Digital)

-Bayonetta 2 Special Edition

Ni No Kuni: Wrath of the White Witch

   Πρόκειται για ένα jrpg από τη Level-5 με παραμυθένια αίσθηση και πολλά στοιχεία από τα αγαπημένα μου Pokemon. Ξεκινάει λίγο αργά, αλλά στην πορεία παίρνει ωραίο ρυθμό, ο οποίος προς το τέλος χάνεται κάπως.

  Η ιστορία του παιχνιδιού λαμβάνει χώρο στον κανονικό κόσμο και στον παράλληλο, όπου όλα βασίζονται στην μαγεία και κάθε ον έχει μια αδερφή ψυχή. Ο μικρός Oliver έχασε τη μητέρα του σε ένα ατύχημα και μέσω μιας νεράιδας του Drippy μαθαίνει πως η αδερφή ψυχή της είναι αιχμάλωτη του σκοτεινού μάγου Shadar και πως αν τη σώσει, τότε υπάρχει περίπτωση να επανέλθει και η μητέρα του. Έτσι λοιπόν ο Oliver ξεκινάει το ταξίδι του στον παραμυθένιο αυτόν κόσμο για να σώσει την μητέρα του. Προς το τέλος του παιχνιδιού παρατήρησα ότι υπήρχε πολύ τράβηγμα στην ιστορία, λες και δεν είχαν ιδέες για το πώς θα τη δέσουν πιο όμορφα ή απλά βιάζονταν να τελειώσουν το παιχνίδι.  

  Από τον τεχνικό τομέα είμαι κάτι παραπάνω από ικανοποιημένος. Πάντα είχα μια αδυναμία με τα cell-shaded γραφικά και εδώ δένουν πάρα πολύ ωραία με τον παραμυθένιο κόσμο του Ni No Kuni. Ακόμα και στο overworld έχει γίνει φανταστική δουλειά, για να μην πω πως είναι ακόμα καλύτερη και από κλειστές περιοχές. Στο θέμα της μουσικής, το παιχνίδι περιέχει πολύ όμορφα κομμάτια, αν και κάπου στην αρχή του παιχνιδιού, στο πρώτο δάσος, η μουσική που έπαιζε δεν ταίριαζε ιδιαίτερα. Ένιωθα πως από στιγμή σε στιγμή θα πεταχτεί το final boss και θα δω game over πριν καλά καλά το καταλάβω.

    Ίσως το μεγαλύτερο κακό του παιχνιδιού είναι το περπάτημα. Πραγματικά ένιωθα ότι ο χαρακτήρας σερνόταν και οι περιοχές του παιχνιδιού δεν ήταν μικρές, κάτι που δεν βοηθούσε. Στο travelling μου άρεσε ότι μπορούσες να χρησιμοποιήσεις μαγικά για να συνεχίσεις τον δρόμο σου, για παράδειγμα φτιάχνοντας γέφυρες ή παγώνοντας κομμάτια δρόμων που έχουν λουστεί από λάβα. Άλλα στοιχεία του παιχνιδιού είναι το alchemy, με το οποίο μπορείτε να φτιάξετε διάφορα αντικείμενα όπως όπλα ή ακόμα και consumables. Το κακό σε αυτό είναι πως τα τελευταία, σε κάθε κατηγορία θέλουν απίστευτο farming που απαιτεί την εύρεση rare encounter και ακόμα πιο rare steal που φτάνουν το 3%.

  Κάτι που ο τίτλος επιβεβαιώνει καλά είναι η μάχη. Πέρα από τους κύριους χαρακτήρες ο χρήστης έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει κάποια τέρατα που λέγονται familiars. Τα familiars αυτά τα παίρνετε με κάποιες πιθανότητες, αν τα νικήσετε στη μάχη. Μπορούν να ανεβούν επίπεδο μαθαίνοντας έτσι νέες κινήσεις και ανεβάζοντας τα στατιστικά τους. Μετά από κάποιο επίπεδο, τα τερατάκια αυτά μπορούν να εξελιχθούν με τη χρήση κάποιων ειδικών πετρών, που θα μηδενίσουν το επίπεδο τους αλλά θα αποκτήσουν πρόσβαση σε νέες πιο δυνατές κινήσεις και τα base stats θα ανέβουν δραματικά.  Το πρόβλημα στο combat είναι οι επιλογές που υπάρχουν στο AI των παιχτών που δεν έχετε τον έλεγχο, δηλαδή ακόμα και σε απλές μάχες, για να αποτρέψετε κάποιον να χρησιμοποιήσει όλα του τα MP σε απλά τέρατα, πρέπει πραγματικά να τον βάλετε να μην κάνει τίποτα, φτάνοντας σε σημείο να βρίσκεστε στη μέση μιας δύσκολης μάχης και να μην έχετε τρόπο να παλέψετε.

  Σε θέμα υλικού και δυσκολίας, το κακό είναι ότι το παιχνίδι σε παίρνει από το χεράκι για το παραμικρό που έχεις να κάνεις, κάνοντας έτσι την πρόοδο σ' αυτό απόλυτα απλοϊκή. Από την άλλη το παιχνίδι είναι γεμάτο από side quests και hunts μεγάλων τεράτων, δίνοντας έτσι υλικό για πάρα πολλές ώρες παιχνιδιού και μάλιστα, μετά το final boss, ξεκλειδώνονται τα super bosses, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να κάνετε ακόμα περισσότερα πράγματα.

  Κλείνοντας, έχω να πω πως πρόκειται για έναν πολύ καλοφτιαγμένο τίτλο, ο οποίος αν και έχει τα προβλήματα του,  καταφέρνει να προσφέρει μια πανέμορφη εμπειρία και πάρα πολλές ώρες διασκέδασης για κάθε completionist και μη.

The Witcher 3: Wild Hunt [Collector 's Edition]

 Εδώ έχουμε την συλλεκτική έκδοση του Witcher 3: Wild Hunt. Μιλάμε για μια τεράστια συσκευασία η οποία είναι διπλάσια από αυτή μιας κονσόλας.

Εδώ χωρίς το χάρτινο περιτύλιγμα βλέπουμε το σύμβολο του witcher χωρισμένο από την γωνία του κουτιού.








Ανοίγοντας το κουτί βλέπουμε υπογραφές όλης της ομάδας της CD Project Red.

   

Ανοίγοντας το κουτί βλέπουμε την μικρή συσκευασία που περιέχει τα μικρότερα "μπιχλιμπίδια" της συλλεκτικής.

   

Το ωραίο με αυτήν την συσκευασία είναι ο τρόπος που ανοίγει. Χωρίζεται σε δύο μικρά κομμάτια και από εκεί ξεπροβάλει το φανταστικό artbook.

   

Με σκληρό εξώφυλλο και πάνω από πενήντα σελίδες αποτελεί το καλύτερο artbook που έχω δει στη ζωή μου. 

Εδώ έχουμε το μενταγιόν που φοράει και ο Geralt στο παιχνίδι. Να σημειωθεί πως αν φορεθεί θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στον αυχένα.

Το κουτί του παιχνιδιού και το steelbook. To steelbook καλό απλά για εμένα δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο όμως. Αλλά..:

Αυτό είναι απλά ένα unboxing του απλού κουτιού. Περιέχει soundtrack, physical χάρτη, αυτοκόλλητα και ένα μήνυμα από την CD Project. Με λίγα λόγια έχουμε μια πολύ πλούσια "απλή" έκδοση.

  

Και το καλύτερο για το τέλος η φιγούρα. Βαμμένη στο χέρι με απίστευτη λεπτομέρεια και από πολύ ωραίο υλικό.








Kudos στον φίλο μου τον Αντώνη που έδωσε το υλικό για αυτό το Collector's Edition Unboxing.

Devil May Cry 2 HD

  Πρόκειται για sequel του πάρα πολύ καλού devil may cry 1 και περιλαμβάνεται στην HD collection της σειράς που βγήκε για ps3 και xbox 360 και μιλάμε για το κατάμαυρο πρόβατο του όλου franchise.
  Για την πλοκή δεν έχω πολλά να πω, ήταν πραγματικά αδιάφορη. Δεν υπάρχει πραγματικά καμία σύνδεση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς όχι απλά με το πρώτο. Ήταν και καλά ο κακός που ήθελε να φέρει την κόλαση στην γη με κάποια αντικείμενα, ο ένας χαρακτήρας σου τα έβρισκε όλα αυτά, μετά ο κακός στα παίρνει και καταφέρνει τον σκοπό του και έρχεται ο Dante και τα αποτρέπει όλα. Τόσο απλά, τόσο προβλέψιμα απλά.
  Ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού είναι κάπου στη μέση. Η μουσική της σειράς πριν το 3 δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και δεν υπάρχει κάποια εξαίρεση στο δύο. Στα γραφικά ωστόσο έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά και μάλιστα στην HD έκδοση κολακεύονται ακόμα πιο πολύ.
  Η απόλυτη καταστροφή βέβαια είναι στο gameplay. Το παιχνίδι έχει τρεις χαρακτήρες και ο μόνος που είναι playable είναι ο non-canon και όχι τίποτα άλλο για να παίξεις μαζί του πρέπει ή να βάλεις cheat ή να σου βγει η ψυχή τελειώνοντας το παιχνίδι σε όλες τις δυσκολίες και με τους δύο παίχτες. Αυτό που μου την δίνει περισσότερο σε action games είναι είναι να μην έχει κάποιο guard ή dodge και στο συγκεκριμένο όπου υπάρχει μόνο dodge απλά δεν δουλεύει! Τέλος το παιχνίδι απλά νικιέται με spam πιστολίδι το μόνο που αλλάζει σε μεγαλύτερες δυσκολίες είναι η διάρκεια που θα πρήζεται το δάκτυλο σας.    
  Πραγματικά ακόμα και το να γράψω δύο λογάκια για αυτόν τον τίτλο ήταν τρομερή αγγαρεία όπως φάνηκε. Τουλάχιστον όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς απλά ανεβαίνουν.

Castlevania: Lords of Shadow 2 + Revelations DLC

  Πρόκειται για τον επίλογο τις σειράς Lords of Shadow ενώ ακολουθεί τα γεγονότα που συνέβησαν στο Mirror of Fate. O Gabriel Belmont πλέων γνωστός ως Δράκουλας μετά από μια μεγάλη πολιορκία στο κάστρο του από το Brotherhood of Light ξυπνάει μετά πολλούς αιώνες για να δει πως ο ίδιος έχει χάσει μεγάλο μέρος από τις δυνάμεις του ενώ οι παλιοί του εχθροί και "φίλοι" έχουν επιστρέψει και εκμεταλλευόμενοι την απουσία του έχουν πάρει την εξουσία στα χέρια τους.

  Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε δύο ανοιχτές περιοχές: το κάστρο του Δράκουλα όπως ήταν πριν τους αιώνες και στην σύγχρονη πόλη που χτίστηκε πάνω στα ερείπια αυτού του κάστρου. Η μεταφορά ανάμεσα στους δύο κόσμους γίνετε μέσω ειδικών portals ενώ υπάρχουν ειδικά δωμάτια για την γρήγορη περιήγηση μέσα στο κάστρο.

  Στο σύστημα μάχης του πρώτου Lords of Shadow πέρα από τα κλασικά combo υπήρχαν δύο μπάρες μαγείας όπου με την μία ενεργή τα χτυπήματα στους αντιπάλους γέμιζαν την ζωή του χαρακτήρα ενώ με την άλλη προκαλούσαν πολύ περισσότερη ζημιά, συν ότι υπήρχαν κάποιες κινήσεις που γίνονταν μόνο μέσω αυτών των ιδιοτήτων. Στο LOS2 τα effects αυτά παραμένουν αλλά κάθε μαγεία εμφανίζει διαφορετικό όπλο το δικό του με διαφορετικό skillset. Πιο συγκεκριμένα η μαγεία που κλέβει ζωή εμφανίζει ένα σπαθί το οποίο έχει και την δυνατότητα να παγώνει τους εχθρούς ενώ η άλλη μαγεία βγάζει gauntlets οποία προκαλούν απίστευτη ζημιά αλλά υστερούν σε range. Για πολλούς το μεγαλύτερο πρόβλημα στο gameplay είναι τα stealth sections αλλά πραγματικά όλα είναι scripted όσο δεν πάει και πολύ εύκολα γενικά παρόλα αυτά η ύπαρξη τους στο παιχνίδι θα μπορούσε να παραληφθεί.

  Ο τίτλος από διάρκεια είναι αρκετά γεμάτος αλλά πάσχει από έλλειψη δυσκολίας. Ακόμα και στην τελευταία δυσκολία το main story είναι υπερβολικά εύκολο ειδικά με την χρήση αντικειμένων. Από την άλλη τα challenges που έχει το παιχνίδι είναι αρκετά ζόρικα ενώ κάποια από αυτά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αρκετά luck based. Τα collectibles ευτυχώς είναι αρκετά χαλαρά απλά θέλουν backtracking πολλά από αυτά αλλά το να βρεθούν δεν είναι δύσκολο καθώς υπάρχει ένα αντικείμενο που δείχνει το κοντινότερο που δεν έχετε συλλέξει. Εκτός αυτών υπάρχει και το New Game+ όπου ο παίχτης διατηρεί όλες του τις κινήσεις και collectibles και βάζει αυτόματα το παιχνίδι στην τελική δυσκολία.

  Τα γραφικά είναι από τα καλύτερα που έχει δει το ps3 ενώ το περιβάλλων του είναι πραγματικά ανατριχιαστικό και δένει πολύ όμορφα με την επική/goth μουσική που ακούγετε.

  Στην τελική δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν άρεσε τόσο πολύ στον κόσμο το παιχνίδι, το βρήκα φανταστικό και με κράτησε πάρα πολύ. Το μόνο παράπονο που έχω είναι κάποια plotholes και κάποια κενά στην ιστορία αλλά τι να κάνουμε, αφού το παιχνίδι ξεκινάει με την ατάκα: "What is a man.." δεν ήθελα τίποτε άλλο.

Revelations DLC

  Το revelations έχει να κάνει με το τι συνέβη στον Alucard, τον γιο του Δράκουλα για όσο αυτός έλειπε. Αναφέρονται χοντρά spoilers οπότε καλό θα ήταν να μην παιχτεί πριν τον main τίτλο.

  Δεν υπάρχουν πολλά να αναφερθούν για το DLC καθώς είναι αρκετά μικρό σε σημείο να βγαίνει 100% μέσα σε τρεις ώρες. Το καλό βέβαια είναι ότι ο Alucard έχει τελείως διαφορετικό skillset από ότι έχει ο Dracula ενώ χρησιμοποιεί το σπαθί Crisaegrim (!).

Assassin's Creed Rogue

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα δραστικές αλλαγές πριν η σειρά προχωρήσει σε current-gen, εν μέρη είχα δίκιο αλλά αυτή την φορά το έκαναν σωστά. Καταρχήν είναι η πρώτη φορά που παίρνουμε τον ρόλο ενός templar αλλά η ιστορία δεν ξεκινάει από εκεί. Μπαίνουμε στον χειρισμό του Shay Patrick Cormac από τον καιρό που ήταν ακόμα assassin και με αιτία κάποια σοβαρά γεγονότων που συνέβησαν αλλαξοπίστησε και πήγε στην άλλη πλευρά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Cormac είχε δίκιο με αυτό που έκανε καθώς με τις πράξεις των assassin χάθηκαν ζωές εκατοντάδων ανθρώπων. Ο τίτλος διαδραματίζεται μετά το Assassin's Creed Black Flag ενώ το τέλος του σηματοδοτεί και την αρχή του Unity δίνοντας πληροφορίες για το τι ακριβώς έγινε στον current-gen τίτλο της σειράς.
Στο gameplay έχει υιοθετήσει στοιχεία από το 3 και το 4 ενώ για πρώτη φορά μπήκαν στοιχεία από το multiplayer στο single player. Πιο συγκεκριμένα υπάρχουν τρεις χάρτες στο παιχνίδι. Δύο σε θάλασσα όπου ο ένας είναι πιο ανοιχτός και ο άλλος πολύ κλειστός ο τρίτος χάρτης είναι η πόλη της Νέας Υόρκης. Τα assassination tactics παραμένουν ίδια με του 4 με τους εχθρούς να είναι ακριβός οι ίδιοι κάτι που έχει καταντήσει κάπως μουντό καθώς ότι κάνατε στον προηγούμενο τίτλο πρέπει να κάνετε και τώρα για να νικήσετε. Η καινοτομία στο gameplay βέβαια είναι το στοιχείο που έκαναν copy paste από το multiplayer. Πάνω στο free roaming θα ακούσετε κάτι ψίθυρους, αυτό σημαίνει ότι στην περιοχή είναι κάποιος assassin και σας παρακολουθεί άρα πρέπει να προσέχεται, μπορεί να βρίσκετε σε στέγες παγκάκια ακόμα και κάρα με σανό.
Η μηχανή γραφικών είναι ίδια με του Black Flag ενώ από μουσική βαδίζει στα κλασικά κομμάτια της σειράς αν και βέβαια με έχει ενοχλήσει που έχουν βγάλει μια δεκαπενταριά εκδόσεις του Ezio's Family.
Γενικά ο τίτλος ήταν έκπληξη για εμένα δεν περίμενα ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ. Πήρε όλα τα καλά στοιχεία του 3 και του 4 έβαλε μερικά δικά του στοιχεία και όλα αυτά παντρεμένα με μια πολύ δυνατή ιστορία ήταν ότι πρέπει για να κλείσει η σειρά το κεφάλαιο του last-gen.

Batman: Arkham Origins

Το τρίτο παιχνίδι της σειράς και για πολλούς το κατώτερο. Πρόκειται για prequel ρης σειράς Batman Arkham και αναφέρετε στις πρώτες μέρες του γνωστού ήρωα σαν τον τιμωρό του Gotham. Πιο συγκεκριμένα ο Black Mask έβαλε οκτώ δολοφόνους να σκοτώσουν τον Batman πριν αυτός χαλάσει τα σχέδια του όμως αυτό είναι μόνο η αρχή.
Το σύστημα μάχης παραμένει ακριβώς το ίδιο με κάποιες μικρές αλλαγές στα gadgets τα οποία κάνουν το παιχνίδι απίστευτα εύκολο ακόμα και σε υψηλές δυσκολίες. Ευτυχώς που πρόκειται για το καλύτερο combat system σε παιχνίδι αλλιώς θα ήταν σε πολύ κακιά μοίρα.

Ο χάρτης είναι ο ίδιος ακριβώς με το Arkham City απλά πλέων έχετε πρόσβαση σε διαφορετικά κτήρια. Το χειρότερο του παιχνιδιού είναι τα collectibles. Πραγματικά αν υπάρχει κάτι στο παιχνίδι που το σκοτώνει είναι αυτό. Δεν είναι κακό ότι για να πάρεις ένα πρέπει να λύσεις ένα γρίφο αλλά το ότι είναι απίστευτα πολλά, και έξω στον χάρτη αλλά και μέσα στα κτήρια.

Από γραφικά μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερο από τα τρία και το κλίμα τον Χριστουγέννων δίνει μια διαφορετική πινελιά στον τίτλο. Επίσης να αναφέρω ότι έχει τον καλύτερο φωτισμό που έχω δει.
Με λίγα λόγια έχουμε ένα κλώνο του Arkham City με διαφορετική ιστορία απλά η ιστορία αυτή είναι κατά την γνώμη μου η καλύτερη της σειράς για λόγους που δεν μπορώ να πω λόγω spoilers, συν ότι για όποιους ξεκοκαλίσουν λίγο το παιχνίδι θα βρουν ένα στοιχείο που μπορεί να ανατρέψει το τέλος του City.

Υ.Γ.: Multiplayer δεν θα σχολιάσω καθώς δεν το άγγιξα καθόλου και μάλλον δεν θα το κάνω ποτέ.