Εννέα χρόνια μετά έριξα ένα πολύ γεμάτο playthrough 137 ωρών. Για πρώτη φορά έκατσα και είδα credits χωρίς να κολλήσει το δισκάκια στα μισά του ending και πήρα επιτέλους την εκδίκηση μου από τα dark aeons, με το Dark Behamut να είναι το δυσκολότερο, χωρίς βέβαια να υπολογίζω την μάχη με τον Penace που κράτησε μία ώρα.
Από τότε που ήταν για ps2 τα γραφικά του ήταν πολύ μπροστά και τώρα το remaster είναι πολύ καλή δουλειά, αντίθετα με κάτι άλλα του τύπου Devil May Cry HD Collection. Από την αρχή μέχρι το τέλος η μουσική του παιχνιδιού ήταν καταπληκτική, το συγκινητικό "To Zanakard" και το επικό "Otherworld" είναι τα ποιο κλασικά παραδείγματα αν και από ένα σημείο και μετά το battle theme καταντάει κουραστικό. Το gameplay είναι πάρα πολύ user friendly χωρίς το άγχος να τρέξεις να βρεις τα commands που θες πριν σου επιτεθεί ο εχθρός όπως προηγούμενα FF καθώς πλέον οι μάχες λειτουργούν με turns. Το level-up system είναι πολύ ευχάριστο καθώς μπορείς να κάνεις το κάθε χαρακτήρα όπως εσύ θέλεις με το sphere grid, βέβαια σε περίπτωση που θέλεις να ανεβάσεις όλους τους χαρακτήρες στο maximum τότε θα χρειαστούν αρκετές ώρες grinding ειδικά για να αντιμετωπίσεις τα super bosses του παιχνιδιού που σε σχέση με το final boss ξεφεύγουν σε άλλο επίπεδο δυσκολίας. Η πλοκή μου άρεσε πάρα πολύ και είχε αρκετά στενάχωρα σημεία απλά μερική από τους main χαρακτήρες είχαν κάπως αδιάφορο backstory και κάποιες φορές δεν κόλλαγε και πουθενά. Χαίρομαι κάπως που συνεχίζεται στο X-2 γιατί δεν έμεινα τελείως ικανοποιημένος από την κατάληξη. Το ποιο τραγικό πρόβλημα που βρήκα ήταν το lip-sync. Συνήθως δεν έχω πρόβλημα με κάτι τέτοιο αλλά εδώ το κάνανε μπάχαλο, ήταν λες και έβλεπα βραζιλιάνικο. Εν κατακλείδι πρόκειται για το αγαπημένο μου final fantasy καθώς επίσης και το πρώτο της σειράς που έπαιξα, άντε και κάποια στιγμή να ασχοληθώ με το X-2 αν και θα περάσει αρκετός καιρός πρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου