Όταν πρωτοεμφανίστηκε το DmC: Devil May Cry οι αντιδράσεις από τους οπαδούς της σειράς δεν ήταν και οι καλύτερες καθώς ο τίτλος δεν αποτελούσε κάποιο sequel αλλά ένα reboot. To κερασάκι στην τούρτα ήταν η μετάλλαξη του πρωταγωνιστή Dante από έναν ώριμο χαρακτήρα με πολύ χιούμορ σε έναν ανήσυχο έφηβο. Η Capcom αυτή την φορά ανέθεσε την δημιουργία του τίτλου στην Ninja Theory, γνωστή από τίτλους όπως το αποκλειστικό για Playstation 3 Heavenly Sword και το Enslaved: Odyssey to the West, δύο τίτλους διαμάντια οι οποίοι δυστυχώς δεν πούλησαν όσο θα έπρεπε, κάτι που προκαλούσε προβληματισμούς για το νέο DmC. Παρ’ όλα αυτά η Ninja Theory κατάφερε να κάνει τη δουλειά της καλύτερα από όσο θα περίμενε το κοινό.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται στον ανθρώπινο κόσμο ο οποίος επισκιάζεται από το Limbo, τον κόσμο που κυριαρχούν οι δαίμονες, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό από τους ανθρώπους οι οποίοι ζουν κανονικά την καθημερινότητα τους ενώ στην πραγματικότητα είναι υπόδουλοι του Mundus, του αρχηγού των δαιμόνων. Η κυριαρχία του Mundus γίνεται δυνατή μέσα από το ειδησεογραφικό δελτίο Raptor News,μέσω της προπαγάνδας που προέρχεται από εκεί και το εργοστάσιο παραγωγής του Virility, ενός αναψυκτικού που το μόνο που κάνει είναι να χειραγωγεί το μυαλό των ανθρώπων. Οι ομοιότητες με τον δικό μας κόσμο είναι κάτι παραπάνω από τρομακτικές. Ο Dante, έχοντας μητέρα άγγελο και πατέρα δαίμονα, αποτελεί τον τελευταίο Nephilim πάνω στην γη, κάτι το οποίο είναι απειλή για τον Mundus, που με την σειρά του εγκλωβίζει τον Dante μέσα στο Limbo, στέλνοντας όλους τους δαίμονες να τον εξολοθρέψουν. Με την βοήθεια της Kat, ενός μυστηριώδους μέντιουμ, o Dante καταφέρνει να βγει από το Limbo. Αργότερα η Kat οδηγεί τον Dante στο κρησφύγετο μιας οργάνωσης κατά της κυριαρχίας του Mundus με το όνομα “The Order”. Αρχηγός αυτής της οργάνωσης είναι ο χαμένος δίδυμος αδερφός του Dante, ο Vergil. Στόχος του Vergil είναι η καταστροφή των εγκαταστάσεων από τις οποίες ο Mundus ελέγχει τον κόσμο, ώστε να φτάσουν σε αυτόν. Έτσι ο Dante ξεκινάει την περιπέτειά του για να καταστρέψει το εργοστάσιο του Virility και το Raptor News.
Το gameplay παραμένει πιστό στις αξίες του Hack and Slash. Τα combos εξακολουθούν να είναι εντυπωσιακά, με ιδιαίτερη έμφαση στα εναέρια. Σαν δυσκολία βέβαια ο τίτλος είναι πολύ περισσότερο user friendly. Όλοι οι εχθροί έχουν αδυναμία σε κάποιες κινήσεις οι οποίες μόλις βρεθούν θα είναι εύκολο από τον χρήστη να εξοντώσει το κάθε είδος εχθρού χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Βέβαια αυτό δεν είναι απόλυτο καθώς σε υψηλές δυσκολίες οι συνδυασμοί των εχθρών αλλάζουν και μπορούν άνετα να φέρουν στα όριά του ακόμα και τον πιο έμπειρο παίχτη. Σε τέτοιες περιπτώσεις έρχεται να σώσει την μέρα το deviltrigger. To devil trigger είναι μια από τις δυνάμεις του Dante κατά την οποία οι εχθροί εκτοξεύονται στον αέρα και πέφτουν με πολύ αργό ρυθμό ενώ όλες οι υπόλοιπες επιθέσεις προκαλούν διπλάσια ζημιά μέχρι να τελειώσει η μπάρα της δύναμης αυτής. Κάτι τελείως καινούργιο για την σειρά DmC αποτελεί η εξαφάνιση των γρίφων και η αντικατάσταση τους με σημεία platforming, τα οποία όμως είναι μια πολύ καλή προσθήκη καθώς μάλιστα είναι και αρκετά challenging αφού απαιτούν ακρίβεια και timing. Όσο για την διάρκεια του τίτλου, φτάνει από οκτώ μέχρι δέκα ώρες παιχνιδιού στο Normal,κάτι το οποίο μεταβάλλεται ανάλογα με την δυσκολία που έχει διαλέξει ο χρήστης.
Στον οπτικοακουστικό τομέα, τα γραφικά του τίτλου είναι αρκετά καλά αν και δεν κολακεύονται ιδιαίτερα από το level design καθώς είναι κάτι λιγότερο από μπάχαλο, με πλατφόρμες να ανυψώνονται από το πουθενά, μαύρη γλίτσα να βγαίνει από τους τοίχους για να μπλοκάρει το δρόμο του παίχτη και μηνύματα να γράφονται οπουδήποτε χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Επίσης τα χρώματα του τίτλου σε μια πρώτη γνωριμία ίσως προκαλέσουν πονοκέφαλο, μιας και η παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιείται είναι ιδιαίτερα έντονη. Η μουσική του τίτλου αποτελεί κάτι τελείως καινούργιο για την σειρά και ενώ κανείς δεν θα περίμενε dubstep σε παιχνίδι Devil May Cry, εδώ ταιριάζει γάντι (συνδράμει σε αυτό και το level design). Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το framerate καθώς ακόμα και αν γίνεται χαμός στην οθόνη από εχθρούς εφέ και animation, δεν πρόκειται να πέσει με τίποτα.
Αναφορικά τώρα ως προς το character design, ένας φαν του devil may cry 3 θα δει τον καινούργιο Dante και θα προσπεράσει το παιχνίδι χωρίς καν να το δοκιμάσει, μιας και με τον παλιό δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Αυτός όμως στην ουσία είναι ο ρόλος του reboot, το μόνο που μοιράζονται οι χαρακτήρες είναι ένα κοινό όνομα. Οι εφιάλτες του παρελθόντος της Kat και η πίστη της στην οργάνωση, χάρη στην οποία κατάφερε να ξεφύγει από αυτούς, ο Vergil που είχε τα δικά του κίνητρα και έκανε ό,τι περνάει από το χέρι του για να πετύχει τον σκοπό του χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες, καθώς και η σταδιακή εξέλιξη του Dante από έναν έφηβο εγωκεντρικό σε έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται για τους γύρω του. Όλα αυτά φανερώνουν ότι κάθε χαρακτήρας έχει την δική του προσωπικότητα κάνοντας τον ξεχωριστό. Ο τίτλος μπορεί να έχει τα προβλήματά του αλλά οι χαρακτήρες δεν είναι ένα από αυτά.
Παρακολουθώντας το gameplay του παιχνιδιού είναι φανερό ότι τα combos δεν αποτελούν εύκολη υπόθεση. Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ εύκολο να συνδυάσει κάποιος όλες αυτές τις κινήσεις, καθώς κάθε όπλο περιλαμβάνει δύο combo στο έδαφος και δύο στον αέρα, αν και αυτό που το κάνει ακόμα ποιο εύκολο είναι ότι γίνονται με τον ίδιο συνδυασμό πλήκτρων σε κάθε όπλο. To οπλοστάσιο του Dante περιλαμβάνει τo Rebellion που αποτελεί και το βασικό όπλο του παιχνιδιού, δύο Angel Weapons, δύο Demon Weapons, καθώς επίσης και τα χαρακτηριστικά πιστόλια Ebony και Ivory. Η εναλλαγή από το σπαθί σε κάποιο Angel/Demon Weapon στην αρχή φαίνεται κάπως περίπλοκη καθώς απαιτεί ο χρήστης να κρατάει μια σκανδάλη πατημένη, αργότερα όμως στο παιχνίδι και με κάποια εξάσκηση, ο παίκτης θα μπορεί να εφαρμόζει ατελείωτα combo, κάτι που θα ήταν αδύνατο να συμβεί, αν ο μόνος τρόπος αλλαγής των όπλων γινόταν αποκλειστικά μέσω του D-pad. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα στον χειρισμό αποτελεί η κάμερα καθώς και η έλλειψη του lock-on system, κάτι που σε μεγάλες δυσκολίες θα μπορούσε να προκαλέσει πολλά προβλήματα στον παίχτη. Για παράδειγμα, σε μια μάχη με πολλούς εχθρούς, ο παίχτης εστιάζεται σε έναν από αυτούς και κατά την διάρκεια τις επίθεσης, η κάμερα γυρνάει μόνη της σε κάποιον άλλο , με αποτέλεσμα ο προηγούμενος εχθρός να έρχεται και να χτυπάει τον ήρωα από πίσω.
Σε γενικές γραμμές, η Ninja Theory παρ’ όλη την αρνητική προδιάθεση του κοινού, κατάφερε να προσφέρει ένα πολύ αξιόλογο παιχνίδι αντάξιο του ονόματος Devil May Cry, το οποίο θα προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης στον gamer, ειδικά αν αυτός ασχοληθεί και με τις υψηλότερες δυσκολίες. Ο τίτλος οπωσδήποτε δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος με τη δικαιολογία ότι ο τρομερός Dante έγινε ένας κακομαθημένος έφηβος, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ένα reboot τις σειράς που δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται στον ανθρώπινο κόσμο ο οποίος επισκιάζεται από το Limbo, τον κόσμο που κυριαρχούν οι δαίμονες, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό από τους ανθρώπους οι οποίοι ζουν κανονικά την καθημερινότητα τους ενώ στην πραγματικότητα είναι υπόδουλοι του Mundus, του αρχηγού των δαιμόνων. Η κυριαρχία του Mundus γίνεται δυνατή μέσα από το ειδησεογραφικό δελτίο Raptor News,μέσω της προπαγάνδας που προέρχεται από εκεί και το εργοστάσιο παραγωγής του Virility, ενός αναψυκτικού που το μόνο που κάνει είναι να χειραγωγεί το μυαλό των ανθρώπων. Οι ομοιότητες με τον δικό μας κόσμο είναι κάτι παραπάνω από τρομακτικές. Ο Dante, έχοντας μητέρα άγγελο και πατέρα δαίμονα, αποτελεί τον τελευταίο Nephilim πάνω στην γη, κάτι το οποίο είναι απειλή για τον Mundus, που με την σειρά του εγκλωβίζει τον Dante μέσα στο Limbo, στέλνοντας όλους τους δαίμονες να τον εξολοθρέψουν. Με την βοήθεια της Kat, ενός μυστηριώδους μέντιουμ, o Dante καταφέρνει να βγει από το Limbo. Αργότερα η Kat οδηγεί τον Dante στο κρησφύγετο μιας οργάνωσης κατά της κυριαρχίας του Mundus με το όνομα “The Order”. Αρχηγός αυτής της οργάνωσης είναι ο χαμένος δίδυμος αδερφός του Dante, ο Vergil. Στόχος του Vergil είναι η καταστροφή των εγκαταστάσεων από τις οποίες ο Mundus ελέγχει τον κόσμο, ώστε να φτάσουν σε αυτόν. Έτσι ο Dante ξεκινάει την περιπέτειά του για να καταστρέψει το εργοστάσιο του Virility και το Raptor News.
Το gameplay παραμένει πιστό στις αξίες του Hack and Slash. Τα combos εξακολουθούν να είναι εντυπωσιακά, με ιδιαίτερη έμφαση στα εναέρια. Σαν δυσκολία βέβαια ο τίτλος είναι πολύ περισσότερο user friendly. Όλοι οι εχθροί έχουν αδυναμία σε κάποιες κινήσεις οι οποίες μόλις βρεθούν θα είναι εύκολο από τον χρήστη να εξοντώσει το κάθε είδος εχθρού χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Βέβαια αυτό δεν είναι απόλυτο καθώς σε υψηλές δυσκολίες οι συνδυασμοί των εχθρών αλλάζουν και μπορούν άνετα να φέρουν στα όριά του ακόμα και τον πιο έμπειρο παίχτη. Σε τέτοιες περιπτώσεις έρχεται να σώσει την μέρα το deviltrigger. To devil trigger είναι μια από τις δυνάμεις του Dante κατά την οποία οι εχθροί εκτοξεύονται στον αέρα και πέφτουν με πολύ αργό ρυθμό ενώ όλες οι υπόλοιπες επιθέσεις προκαλούν διπλάσια ζημιά μέχρι να τελειώσει η μπάρα της δύναμης αυτής. Κάτι τελείως καινούργιο για την σειρά DmC αποτελεί η εξαφάνιση των γρίφων και η αντικατάσταση τους με σημεία platforming, τα οποία όμως είναι μια πολύ καλή προσθήκη καθώς μάλιστα είναι και αρκετά challenging αφού απαιτούν ακρίβεια και timing. Όσο για την διάρκεια του τίτλου, φτάνει από οκτώ μέχρι δέκα ώρες παιχνιδιού στο Normal,κάτι το οποίο μεταβάλλεται ανάλογα με την δυσκολία που έχει διαλέξει ο χρήστης.
Στον οπτικοακουστικό τομέα, τα γραφικά του τίτλου είναι αρκετά καλά αν και δεν κολακεύονται ιδιαίτερα από το level design καθώς είναι κάτι λιγότερο από μπάχαλο, με πλατφόρμες να ανυψώνονται από το πουθενά, μαύρη γλίτσα να βγαίνει από τους τοίχους για να μπλοκάρει το δρόμο του παίχτη και μηνύματα να γράφονται οπουδήποτε χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Επίσης τα χρώματα του τίτλου σε μια πρώτη γνωριμία ίσως προκαλέσουν πονοκέφαλο, μιας και η παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιείται είναι ιδιαίτερα έντονη. Η μουσική του τίτλου αποτελεί κάτι τελείως καινούργιο για την σειρά και ενώ κανείς δεν θα περίμενε dubstep σε παιχνίδι Devil May Cry, εδώ ταιριάζει γάντι (συνδράμει σε αυτό και το level design). Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το framerate καθώς ακόμα και αν γίνεται χαμός στην οθόνη από εχθρούς εφέ και animation, δεν πρόκειται να πέσει με τίποτα.
Αναφορικά τώρα ως προς το character design, ένας φαν του devil may cry 3 θα δει τον καινούργιο Dante και θα προσπεράσει το παιχνίδι χωρίς καν να το δοκιμάσει, μιας και με τον παλιό δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Αυτός όμως στην ουσία είναι ο ρόλος του reboot, το μόνο που μοιράζονται οι χαρακτήρες είναι ένα κοινό όνομα. Οι εφιάλτες του παρελθόντος της Kat και η πίστη της στην οργάνωση, χάρη στην οποία κατάφερε να ξεφύγει από αυτούς, ο Vergil που είχε τα δικά του κίνητρα και έκανε ό,τι περνάει από το χέρι του για να πετύχει τον σκοπό του χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες, καθώς και η σταδιακή εξέλιξη του Dante από έναν έφηβο εγωκεντρικό σε έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται για τους γύρω του. Όλα αυτά φανερώνουν ότι κάθε χαρακτήρας έχει την δική του προσωπικότητα κάνοντας τον ξεχωριστό. Ο τίτλος μπορεί να έχει τα προβλήματά του αλλά οι χαρακτήρες δεν είναι ένα από αυτά.
Παρακολουθώντας το gameplay του παιχνιδιού είναι φανερό ότι τα combos δεν αποτελούν εύκολη υπόθεση. Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ εύκολο να συνδυάσει κάποιος όλες αυτές τις κινήσεις, καθώς κάθε όπλο περιλαμβάνει δύο combo στο έδαφος και δύο στον αέρα, αν και αυτό που το κάνει ακόμα ποιο εύκολο είναι ότι γίνονται με τον ίδιο συνδυασμό πλήκτρων σε κάθε όπλο. To οπλοστάσιο του Dante περιλαμβάνει τo Rebellion που αποτελεί και το βασικό όπλο του παιχνιδιού, δύο Angel Weapons, δύο Demon Weapons, καθώς επίσης και τα χαρακτηριστικά πιστόλια Ebony και Ivory. Η εναλλαγή από το σπαθί σε κάποιο Angel/Demon Weapon στην αρχή φαίνεται κάπως περίπλοκη καθώς απαιτεί ο χρήστης να κρατάει μια σκανδάλη πατημένη, αργότερα όμως στο παιχνίδι και με κάποια εξάσκηση, ο παίκτης θα μπορεί να εφαρμόζει ατελείωτα combo, κάτι που θα ήταν αδύνατο να συμβεί, αν ο μόνος τρόπος αλλαγής των όπλων γινόταν αποκλειστικά μέσω του D-pad. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα στον χειρισμό αποτελεί η κάμερα καθώς και η έλλειψη του lock-on system, κάτι που σε μεγάλες δυσκολίες θα μπορούσε να προκαλέσει πολλά προβλήματα στον παίχτη. Για παράδειγμα, σε μια μάχη με πολλούς εχθρούς, ο παίχτης εστιάζεται σε έναν από αυτούς και κατά την διάρκεια τις επίθεσης, η κάμερα γυρνάει μόνη της σε κάποιον άλλο , με αποτέλεσμα ο προηγούμενος εχθρός να έρχεται και να χτυπάει τον ήρωα από πίσω.
Σε γενικές γραμμές, η Ninja Theory παρ’ όλη την αρνητική προδιάθεση του κοινού, κατάφερε να προσφέρει ένα πολύ αξιόλογο παιχνίδι αντάξιο του ονόματος Devil May Cry, το οποίο θα προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης στον gamer, ειδικά αν αυτός ασχοληθεί και με τις υψηλότερες δυσκολίες. Ο τίτλος οπωσδήποτε δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος με τη δικαιολογία ότι ο τρομερός Dante έγινε ένας κακομαθημένος έφηβος, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ένα reboot τις σειράς που δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου